این روزها استرس در همه جا، فضای خانه، محیط کار، محیط های آموزشی، در جمع دوستان و هر جای دیگری که فکرش را بکنید، ممکن است وجود داشته باشد، بنابراین همه ما کم و بیش آن را می شناسیم. در واقع موضوع کنترل استرس برای همه جالب توجه است. هر یک از ما دائم در معرض استرس هستیم و این موضوع به اندازه ای مهم است که متخصصان و پزشکان زیادی روی آن کار کرده و تعاریف زیادی برای آن ارائه کرده اند. از جمله این که استرس پاسخ معمولی بدن به همه تقاضاهایی است که از وی می شود یا هماهنگی با توقعات بسیار نابجا که عوامل استرس زا نام دارد. شاید استرس در بدو امر و در مراحل اولیه چندان مهم نباشد، اما در طولانی مدت و در غلبه با مشکلات، این ترس و استرس است که شما را از پای در می آورد، نه مشکل استرس آفرین!

طول عمر آدرنالین کوتاه بوده و در حقیقت برافروختگی های ناگهانی در اثر خشم، گلگون شدن چهره به دنبال استرس شدید و … ناشی از ترشح همین هورمون است. طول عمر کورتیزول بیشتر بوده و باعث اثرات طولانی تر و مزمن تری در فرد می گردد.

استرس در حقیقت پاسخ بدن ما به محیط اطرافمان است. این واکنش اغلب در اثر وقایع خاصی پدید می آید. تغییرات استرس آفرین می توانند فیزیکی، روانی و یا رفتاری باشند. علت های ایجاد کننده استرس را استرسور می نامند و این علل در افراد متغیرند. واکنش بدن ما نسبت به استرس ها با ترشح برخی مواد شیمیائی - هورمون ها - انجام می شود و حالتی تحت

عنوان جنگ و گریز را پدید می آورد.

اضطراب کلمه ای است که در زندگی روزمره، برای توصیف حالات و احساسات، بسیار استفاده می شود. به طور مثال، هنگام سخنرانی در گردهمایی، هنگام امتحان دادن، هنگام مواجهه با مشکلات مادی و ... از این رو در شرایط فوق، در سخنان خود از این کلمه استفاده می کنیم، ولی به آن توجه چندانی نمی کنیم.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی پیشگیری نوین، در روان شناسی، اضطراب مرحله پیشرفته تر استرس مزمن است و هنگامی به صورت مشکلی بهداشتی روانی در می آید که برای فرد یا اطرافیشان اش رنج و ناراحتی به وجود آورد یا مانع رسیدن او به اهدافش شود و یا در انجام کارهای روزانه و عادی او اختلال ایجاد کند. برای درک بهتر موضوع، اضطراب را بررسی می کنیم.